پس از طلاق به موجب قانون مدنی طرفین عقد ازدواج می‌توانند هر شرطی که مخالف با مقتضای عقد مزبور نباشد در ضمن عقد ازدواج لحاظ کنند.
طبق بند الف شرایط ضمن عقد مندرج در سند ازدواج، چنانچه طلاق بنا به درخواست زوجه نباشد و طبق تشخیص دادگاه، تقاضای طلاق ناشی از تخلف زن از وظایف همسری یا سوءاخلاق و رفتار وی نباشد، زوج مکلف است تا نصف دارایی موجود خود را که در ایام زناشویی با زوجه به دست آورده یا معادل آن را به صورت بلاعوض به زوجه منتقل کند.
شرایط تحقق شرط تنصیف دارایی
۱. طلاق واقع شود:
اجرای این شرط برخلاف سایر شروط صرفا منوط به واقعه طلاق است و بدون وقوع آن قابل اجرا نیست و امکان الزام شوهر برای اجرای شرط قبل از درخواست طلاق ناشی از درخواست وی وجود ندارد.
۲. زوج خواهان طلاق باشد:
شرط دیگر این است که زوج بخواهد زوجه را طلاق دهد و وی ارائه کننده دادخواست طلاق باشد و نه اینکه زوجه خواهان طلاق باشد.
۳. طلاق مستند به تخلف زن از وظایف زناشویی یا سوءاخلاق و رفتار وی نباشد:
چنانچه سوءرفتار و سوءاخلاق زوجه علت طلاق از جانب زوج باشد با اثبات آن شرط تنصیف دارایی تحقق نمی‌یابد. مثلا هرگاه زوج عدم تمکین زوجه را اثبات کند این شرط برای زوجه قابل استفاده نخواهد بود.
۴. ملاک تا نصف اموال یا معادل آن می‌باشد:
در این شرط عبارت " تا نصف دارایی" یا معادل آن ذکر شده که این میزان می تواند از پایین ترین درصد اموال زوج تا سقف پنجاه درصد آن تلقی شود که تعیین آن به نظر دادگاه بستگی دارد.
۵. دارایی حاصل زندگی زناشویی با زوجه باشد:
یکی دیگر از شرایط حصول دارایی زوج در زمان زندگی زناشویی با زوجه است لذا به اموالی که زوج پیش از ایام زناشویی داشته (نه از تاریخ عقد) و اموال موروثی سرایت پیدا نمی‌کند زیرا به مال ناشی از ارث اموال به دست آورده در زمان زناشویی اطلاق نمی‌شود.
۶. دارایی در حین طلاق موجود باشد:
موجود بودن اموال حین طلاق شرط لازم برای اجرای این شرط است. بنابراین شامل اموال از بین رفته اعم از تلف و مفقود شده نمی شود. همچنین آنچه موضوع شرط است دارایی زوج است لذا به نظر می‌رسد باید دیون زوج نیز مدنظر قرار گیرد.